Hoe het begon?
Schilderen (n)iets voor jou!
dat zei in september 2014 een vriendin tegen mij, toen ik net thuis zat met een zware, diepe burn-out. Ik was zowel lichamelijk als geestelijk compleet uitgeput. De onrust, de chaos in mijn hoofd was verschrikkelijk. Slapen deed ik al 5 jaar amper. Mijn privéleven liep al 20 jaar niet over rozen en geen enkele nacht bracht rust, elke dag sleepte ik me naar het werk.
Onderwijs was mijn passie, als leerkracht, als directeur en tenslotte als directeur coördinatie van een scholengemeenschap) echter het collegiale klimaat liet na de laatste overstap echt te wensen over. Weinig tot geen vertrouwen, onduidelijke communicatie, keer op keer een uitbreiding van het takenpakket en verantwoordelijkheden hebben er in 5 voor gezorgd dat ik zieker en zieker werd tot uiteindelijk in augustus 2014 (na een vakantie in de zon) het licht uitging.
Terug naar de woorden van mijn vriendin… toen zij dat zei dacht en antwoordde ik, ikke schilderen? Ik kan dat niet. De kinderen uit mijn klassen lachten mij altijd uit als ze mijn tekeningen zagen. Ik moet er wel bij zeggen dat ik hen wel kon inspireren om zelf creatief te zijn. Geen eenheidsworst in mijn klas, wel allemaal unieke werkjes. Ze hield aan en zei dat je tijdens het schilderen loskwam van de malende gedachten, dat dat rust bracht in je hoofd. Rust in mijn hoofd, daar had ik veel voor over. Mijn dokter, therapeute en osteopaat zegden ook altijd dat ik moest ontspannen, de rust in mijn hoofd moest zien te krijgen.
'Iedereen kan schilderen, als je maar durft'
Schilderen, tekenen heeft mij mijn leven, mijn eigenwaarde teruggeven, het heeft mij mijn geluk terug gegeven, mijn drang naar perfectie weggenomen; Trouwens het is wetenschappelijk bewezen dat schilderen (naast nog andere vormen van creativiteit, zelfexpressie) mensen ( en vooral vrouwen) gelukkiger maakt.
Al snel werd mij in de gesprekken met de therapeute ook duidelijk dat ik anderen wou inspireren om ook te beginnen schilderen, tekenen. Hen wil leren durven, leren loslaten, leren hun emoties vorm te geven. Want daar gaat het mij om, niet om het perfecte schilderij te schilderen. Als ik het maar mooi vind.
Ik vind mezelf een kunstenaar en tegelijk zeg ik ook dat ik niet kan schilderen.
2021
Het harde werken, het blijven groeien, doorzetten, blijven geloven in mezelf werpt zijn vruchten af.
Ik kwam in contact met Chrisje en Dirk van BNBANTWERP
Zij zochten kunstenaars die met hun werk hun toeristische appartementen in hartje Antwerpen wilden pimpen.
Ik meldde me aan en er was meteen ‘een klik’.
Win-win-win!
Ik heb een ‘expositieruimte’.
De appartementen van Chrisje en Dirk een nieuwe uitstraling.
En daarboven op steunen we met elk verkocht schilderij Klaprozenvzw, een organisatie die steun biedt aan slachtoffers van tienerpooiers.